Projekt rozpoczęty w 1967 roku był ukoronowaniem inżynierskich zagadek, które zaprzątały głowę inżynierów z CZ od długiego czasu. Głównym konstruktorem odpowiedzialnym za projekt był Frantisek Pudil, celem było stworzenie maszyny wielocylindrowej, która mogłaby konkurować w wyścigach GP z najsilniejszymi w owym czasie MV Agustami, wcześniejsze wyścigowe maszyny CZ jednocylindrowe 350 i 500 z dwoma wałkami rozrządu w głowicy dawały sobie rade w porównaniu z Nortonem Manx lub AJS R7, jednak blado wypadły przy włoskiej konkurencji.

 

Silnik to czterocylindrowa V-ka o 90 stopniowym rozwarciu cylindrów.Wałki rozrządu w głowicy napędzane są kaskadą zębatek ukrytych za wielką, żebrowaną pokrywą po prawej stronie silnika. Tłoki 50x44mm w klasycznym wymiarze "super square" pozwalające na uzyskanie najlepszego kształtu komory spalania. W głowicach pracują cztery zawory na cylinder. z czego dwa ssące wykonano z tytanu. Za zasilanie odpowiedzialne są aż cztery gaźniki Dell`Orto SSI o średnicy dolotu 28mm. Korbowody połączone w pary aby uniknąć podpierania wału na środku trzecim łożyskiem.

 

Wał korbowy pracuje na dwóch specjalnej konstrukcji łożyskach igiełkowych. Skrzynia biegów posiadała aż 8 przełożeń. System smarowania z tzw."suchą" miską olejową zasilaną z dużego aluminiowego zbiornika, pod ciśnieniem smarował silnik oraz skrzynie biegów.

 

 

 

 

Rama wykonana z rur stalowych z silnikiem podwieszonym, co zapewniło dodatkową sztywność całej konstrukcji (w latach 70tych to rozwiązanie zastosowało równierz Ducati). Zawieszenie tylnie na wahaczu z dwoma amortyzatorami, przednie to najlepsze co można było zastosować w tym czasie, czyli Ceriani GP z hamulcem z czterema rozpierakami.

Dane techiczne:

 

silnik: V4 90stopni DOHC pojemność 350cm3,cztery zawory na cylinder,chłodzony powietrzem

skrzynia biegów: 8 przełożeń

stopień spr: 10.5:1

moc: 52 kM (62 kM w ostatniej wersji) przy 16000 obr/min

rama: z rur stalowych

masa: 140 kg

Zawieszenie:tył wachacz z dwoma amortyzatorami, przód Ceriani GP 38mm

hamulce: bębnowe przód Ceriani 230mm z czterema rozpierakami/tyl 200mm z dwoma rozpierakami

prędkosć max.: 260 km/h

Jednak premiera CZ V4 w 1969 pozostała w cieniu zaprezentowanej dwa tygodnie wcześniej JAWY V4 350 z dwusuwowym silnikiem.JAWA była silniejsza od CZ o 20kM przy tej samej pojemności. Zespół konstrukcyjny poszedł po rozum do głowy i ostateczne silnik osiągnął 62kM przy 16000 obr/min.

Dobre wyniki w wyścigach pojawiły się dopiero w 1971 roku kiedy to CZ przyjechało drugie za dwucylindrową YAMAHĄ 350. Największym sukcesem CZ V4 było zdobycie w tym samym roku mistrzostwa kraju w klasie 350cm. Było jeszcze sporo innych sukcesów na wyścigach krajowych i międzynarodowych. I jedna pechowa porażka, w wyścigu i mistrzostwo Austrii CZ była bezkonkurencyjna i prowadziła w wyścigu do czasu kiedy....... zabrakło jej paliwa! Statystycznie na 37 startów 22 to zwycięstwa!

W 1971 pracowano nad zwiększeniem mocy silnika V4, a jak wiadomo większa pojemność=większa moc, wiec rozwiercono silnik z 50 do 55mm. Dało to moc 72 KM! Choć nazywano ten model V4 500 to pojemność rzeczywiście wynosiła 420cm3. Jednak w tym samym roku najprawdopodobniej w związku ze zbyt wysokimi kosztami CZ zaskoczyła projekt i starty na tych motocyklach w wyścigach GP. Wyprodukowano takich motocykli tylko trzy sztuki z których do dzisiaj zachował się jeden. Ocalały motocykl znajduje się w prywatnej kolekcji poza Czechami, co nie dawało spać czeskim entuzjastom marki. W porozumieniu z właścicielem oryginału i na podstawie dostępnej dokumentacji w 2008 roku zbudowano dwie repliki tego "technicznego cudu". Dziś można je spotkać na wyścigach klasyków w Horicach czy Brannej. Same wrażenia akustyczne kiedy te motocykle pędzą podczas wyścigu są niesamowite, ryk wydobywający się z czterech wydechów jest nie do opisania, a maszyna w ruchu robi wspaniałe wrażenie.